bardziej pomaga to, że nikt oprócz chłopca nie zamienia z doktorkiem ani słowa

Akurat sceny z doktorem były zawsze tak idealnie zaaranżowane, że wyglądało to tak, jakby akurat przestał z kimś rozmawiać (vide scena, gdy Cole wraca do domu gdzie czeka na niego matka a naprzeciwko siedzi Malcolm, scena w szpitalu, na przyjęciu). A początkowa scena mnie akurat nabrała, była w iście Hitchcock'owskim stylu - najpierw trzęsienie ziemi, a potem napięcie rośnie. Jakoś bardziej skupiałem się na postaci chłopca i motywie z duchami a kompletnie zapomniałem o tym, że doktorka ktoś kiedyś postrzelił. Mistrzostwo

Akurat się złożyło, że oglądałem bez początkowej sceny, oglądałem od jakiejś 15 minuty chyba i rzeczywiście piekielnie dobry film ;)